کد مطلب:23913 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:226
سوده دختر زمعه به ازدواج پیامبر درمی آید
51 ع.ف (2پ.) پیامبر خدا(ص) در سفری معنـوی، نخست به «بیت المقدس» و سپـس به «معراج» برده می شود.
در موسـم حج، در «عقبه»، شـش تـن یثربی خزرجی به اسلام می گرایند. اینان، كه از یهودیان «یثرب» مژده آمـدن آیینـی نویـن را شنـوده بـودند، با بازگشت به دیار خـود، سخـن از اسلام را در هـر كـوی و بـرزن مـی گستـراننـد.
52 ع.ف (1پ.) نخستیـن پیمان «عقبه منـی» (بیعت النساء) با گرویدن دوازده تـن خزرجـی به اسلام و پذیرش اصـول آیینی آن، منعقد می شـود. رنجیدگی یثربیان از جدال دیرین میان «اوس» و «خزرج» زمینه ای است تا آنان شیفته مضامیـن كتاب آسمانـی حضرت محمـد(ص)، «قرآن»، شـوند. تلاش های «مصعب» ـ مبلغ اسلام در یثرب ـ و دیگر مسلمـانـان گفت و گـو دربـاره اسلام را در آن شهر گستـرش مـی دهـد.
53 ع.ف (1 هـ) دومیـن پیمان «عقبه منـی» (بیعت الحـرب) با اسلام هفتاد و انـدی یثربـی و تعهد ایشان به دفاع از رسـول الله (ص) بـرگزار مـی شـود كه از آن میان، دوازده تـن، «نقیب» و نماینده پیامبر(ص) در بیـن تیره های گوناگون می گردند، از آن پـس به فرمان حضرت رسول(ص) مسلمانان مكه به یثرب هجرت مـی نماینـد. شخص رسـول خـدا(ص) نیز پـس از پیـش مرگ شدن حضرت علـی(ع) در «لیله المبیت»، در یكـم ربیع الاول، همـراه بـا ابـوبكـر و یك راهنما، مخفیانه به یثـرب (مـدینه النبـی«ص») مهاجرت می كند تا بدین سان پلیدتریـن توطئه مشركان در قتل شراكتی آن حضرت نافرجام ماند. در آستانه تشكیل حكـومت اسلامی در یثرب، پیامبر(ص) مسجدی در «قبا» و نیز مسجـدالنبـی(ص) ـ پایگاه مركزی اسلام ـ را در «مـدینه» بنا مـی كننـد. «اذان» شعار اجتماع مسلمانان می شود. پیمان اخـوت (برادری) در میان انصار یثربی و مكیان مهاجر و نیز پیمان دفاعی مشترك با یهودیان منعقـد مـی شـود. حضرت علـی(ع) نیز به اخوت پیامبر(ص) درمیآیند. در كنار ایـن همه، جاه طلبانی همچـون عبدالله بـن ابی كه از ایـن پـس كارشكنی هایی هـم خـواهند داشت، منافقانه به اسلام اعتراف می كنند.
«عایشه»، دختر ابـوبكر، به ازدواج رسـول خدا(ص) درمـیآید. مسلمانان از پایگاه خود در مدینه، سه «سریه» و مانور نظامی پیاپی برگزار می كنند. غزوه «ابـواء» با حضـور شخص پیامبـر(ص) به انعقاد پیمان با خانـدان «ضمره» مـی انجامـد تا در مجمـوع، آغازی مقتـدرانه و صلح جـویانه در روند حركات نظامـی مسلمانان ثبت شـود.
54 ع.ف (2 هـ) تهدید حیات تجاری قریـش و پی گیری كاروان ایشان از سـوی مسلمانان، ابتـدا دو غزوه «بـواط» و «ذات العشیره» را مـیآفرینـد و سپـس در سپیده دمان هفدهم رمضان به جنگ بزرگ «بدر» پیوند می خورد. در ایـن نبرد نابرابر، مسلمانان به پیروزی چشمگیری بر ابـوسفیان و سپاه مكـی اش دست مـی یابنـد. برای آزادی اسرای مشرك، رسول خدا(ص) به جز وجه نقد، سـوادآمـوزی هر اسیر به ده تـن مسلمان را نیز تعییـن می كننـد. كعبه به جای بیت المقـدس، قبله مسلمانان می شـود. تحرك نظامـی ـ سیاسی مسلمانان با انجام غزواتی چون بدر الاولی، سویق، كدر و چند سریه، هـم چنان ادامه می یابد. یهود «بنی قینقاع» پـس از پیمان كشی به خروج مهم خود از یثرب تـن در می دهند. «رقیه»(ع)، دختر رسـول خدا(ص) وفات مـی یابد و حضرت فاطمه(ع)، دیگر دختـر ایشـان و بـانـوی بزرگ اسلام، همسـر حضـرت علـی(ع) مـی شـونـد.
55 ع.ف (3 هـ) «ام كلثـوم»(ع) دختر پیامبر(ص) همسر عثمان می شـود و «حفصه» و «زینت»، دختـران «عمـر» و «خزیمه»، به نكاح رسـول(ص) درمـیآینـد. نخستیـن نواده پیامبر(ص)، حضرت حسـن(ع) از مادرش فاطمه(ع)، زاده می شود. بالغ بر ده غزوه و سریه رخ می دهـد كه قتل برخـی از معارضان اسلام را همـوار مـی سازد. در جنگ بزرگ «احد»، تهاجـم سنگیـن مشركان مكه پـس از ناكامـی اولیه، به دنبال شبیخـونی به عقبه سپاه اسلام، به نفع مكیان تمام می شـود و با آشفتگی مسلمانان، تنها علی(ع) و زنی «نسیبه» نام و معدودی دیگر بر حراست از رسـول خدا(ص) پایداری می كنند. پـس از فروكـش كردن جنگ، با وجود داغ كشتگانی چون «حمزه»، عموی پیامبر(ص) و سردار اسلام، مسلمانان با اجرای نمایشـی نظامی در «حمراء الاسد»، مكیان در حال بازگشت را می هراسانند و نیز به حاكمیت اسلام در یثرب بقا مـی بخشنـد. كشتار فجیع دو گروه تبلیغی در «بئر مئونه» و «رجیع»، مـدینه الـرسـول(ص) را غمبـار مـی سـازد.
56 ع.ف (4 هـ) یهود «بنی نضیر» در پـی تـوطئه قتل رسـول خدا(ص) به رویارویی با مسلمـانـان و سپـس به خـروج از یثـرب تـن مـی سپـارنـد.
غزوه «ذات الـرقـاع» كه در نجـد درمـی گیـرد، پـس از گـریز خصـم، به بـازگشت پیروزمندانه سپاه اسلام می انجامد. در آن غزوه، نماز «خـوف» برپا مـی شـود. غزوه «بـدر الـوعد» با نیامدن سپاه مكه و تخلف از وعیدی كه ابـوسفیان در پایان جنگ احـد نمـوده بـود اقتـدار مسلمـانـان را آشكـارتـر مـی سـازد.
دومین نـواده رسول خدا(ص)، حسیـن بـن علـی(ع) ولادت مـی یابـد. رسـول خدا با «ام سلمه» ازدواج می كنند.
57 ع.ف (5 هـ) غزوه ای در «دومه الجندل»، در نزدیكـی دمشق بـی وقـوع جنگ در واع می شـود. در دفع تهاجـم سپاه ده هزار نفری «احزاب» مشرك، به پیشنهاد «سلمان» یثرب با حفر خنـدق محصـور مـی گردد. تلاش در نفـوذ به یثـرب با ضربت حضرت علـی(ع) نافرجام می ماند. «نعیـم» با طرح خدعه، میانه احزاب و یهود «بنی قریظه» را بر میآشوبد.
سرانجام، با امداد خداوندی سرما و تـوفانـی شدید مهاجمان را وامـی دارد تا شبانه دست از حصر بشـویند. پـس از آن، با عزم رسـول الله(ص) در دفع یهودیان پیمان شكـن بنـی قریظه و با داوری «سعد بـن معاذ» اوسـی چند صـد مرد یهودی كشته مـی شـوند.
«بنـی المصطلق» كه قصـد حصر مـدینه را داشتند، در غزوه «مریسیع» سخت سركـوب مـی گردنـد. در ایـن میان، ازدواج پیامبـر(ص) با «جـویریه» از بنـی المصطلق سبب می شود تا مسلمانان نیز سهم خـود را با آزادسازی اسرای ایشان ببخشاید. «زینب»، دختـر «جحـش»، نیز به نكـاح رسـول(ص) درمـیآیـد.
58 ع.ف (6 هـ) در ادامه دفع تـوطئه ها، قـریب پانزده اعزام نظامـی دیگر به وقـوع می پیـوندد كه گاه بی جنگ به انجام می رسد و گاه همراه با پیكاری خـونیـن. سرفرازی مسلمانان در عموم ایـن مانورها زمینه ساز می شـود تا ایشان آهنگ مكه و حج نمایند.
اما مكیان ممانعت می نمایند و «عثمان»، فرستاده پیامبر(ص) را بازداشت مـی كننـد از ایـن رو مسلمانان در بیعت «رضوان»، با رسول كریـم(ص) همداستان می شوند، اما سـرانجام با وقـوع صلح «حـدیبیه» و تـوافق بـر تـوقف ده ساله جنگ، قصـد عمـره می نمایند و به انجام حج در سال پسیـن دل مـی سپارنـد. در مجالـی كه از ایـن سازش فراهـم مـیآید، پیامبر(ص) از مـدینه با ارسال سفیر، پادشاهان ایران، روم، حبشه، یمـن، مصـر و... را به اسلام فـرا مـی خـوانـد. پیامبـر(ص) با «ام حبیبه» دختـر ابـوسفیان، ازدواج می كنند و «ماریه» از سوی حاكـم مصر به رسول(ص) هدیه می شود.
(ایـن سال آشتی آمیز را «سنه الاستیناس» خوانده اند.) 59 ع.ف (7 هـ) با برگزاری غزوه خیبر و قلعه گشایی علـی(ع)، یهود سرفرود میآورندو شادی ایـن فتح با بازگشت جعفر و دیگر مهاجـران از حبشه فزونـی مـی یابـد. پیامبـر(ص) «صفیه» را از میان اسیران به نكاح خـود درمیآورنـد. به دنبال حـركت نظامـی مسلمانان، یهودیان فـدك پیشاپیـش به عقد صلح رو میآورند. زینب، زنی از خیبر رسـول الله(ص) را به طعامـی مسمـوم بیمار می سازد، بالغ بـر ده تحرك نظامـی دیگر از سـوی نیروهای مسلمان روی می دهد.
پیامبر(ص) با «میمـونه» دختر حارث، ازدواج می كند. «زینب» دختر رسـول خدا(ص) وفات می یابد. (ایـن سال فتح و پیروزی را «سنه الاستغلاب» نامیده اند.) 60 ع.ف (8 هـ) قریب پانزده سریه و غزوه واقع می شـود. در این بیـن، غزوه «مـوته» در نبرد با سپاه عظیمی از روم به شهادت جعفر و دو سردار دیگر اسلام مـی انجامـد و سپاه به ترفند «خالـد بـن ولیـد» تازه مسلمان، به یثرب بازگردانـده مـی شـود. با فاصله چندین سریه، پیمان شكنـی قریش زمینه گشایـش مكه و وقـوع مهم تریـن فتح اسلامـی را فراهـم می سازد. تلاش های بازدارنده ابوسفیان از ایـن فتح نافرجام می ماند و او خود نیز ناگزیر به پذیرش اسلام می گردد.
خـانه كعبه از بتـان زدوده مـی شـود و مكیان پنـاهنـده به اسلام، همگـی آزاد گشته (طالق) حضرت رسـول(ص) مـی گردنـد. خالـد به انهدام بت «عزی» و دیگر مهاجر تازه یعنی «عمروعاص» به انهدام بت «سـواع» ماءمور می شـوند تا هـم باورهای جاهلانه شكست یابد و هـم نـومسلمانان كار آمد شـوند. در سریه «بنی جزیمه» خالد به كینه شخصی كشتار می كند و پیامبر(ص) كه غمین از ایـن جرم است، حضرت علی(ع) را ماءمـور دلجـویی و جبران خطا مـی كند. در غزوه بزرگ «حنیـن» مسلمانان به سركـوبـی سپاه «هوازن» و «ثقیف» كه در ابتدای ستیز پیـش تاخته بـودند، نایل می شوند و ایـن ظفر به پیروزی نهایی سپاه اسلام بر ثقیف در غزوه «طایف» پیوند می خـورد. هزاران اسیر هوازنی بخشوده می شوند و در تقسیم غنایم حنیـن، برای «تاءلیف قلوب»، جانب سران پیشیـن شرك و «طلقاء» مراعات می شـود. رسـول خدا(ص) پـس از انجام عمره در ماه ذیقعده و تعییـن جـوانـی «عتاب» نام بـر امارت مكه به یثـرب باز مـی گردد.
در موسـم حج، در «عقبه»، شـش تـن یثربی خزرجی به اسلام می گرایند. اینان، كه از یهودیان «یثرب» مژده آمـدن آیینـی نویـن را شنـوده بـودند، با بازگشت به دیار خـود، سخـن از اسلام را در هـر كـوی و بـرزن مـی گستـراننـد.
52 ع.ف (1پ.) نخستیـن پیمان «عقبه منـی» (بیعت النساء) با گرویدن دوازده تـن خزرجـی به اسلام و پذیرش اصـول آیینی آن، منعقد می شـود. رنجیدگی یثربیان از جدال دیرین میان «اوس» و «خزرج» زمینه ای است تا آنان شیفته مضامیـن كتاب آسمانـی حضرت محمـد(ص)، «قرآن»، شـوند. تلاش های «مصعب» ـ مبلغ اسلام در یثرب ـ و دیگر مسلمـانـان گفت و گـو دربـاره اسلام را در آن شهر گستـرش مـی دهـد.
53 ع.ف (1 هـ) دومیـن پیمان «عقبه منـی» (بیعت الحـرب) با اسلام هفتاد و انـدی یثربـی و تعهد ایشان به دفاع از رسـول الله (ص) بـرگزار مـی شـود كه از آن میان، دوازده تـن، «نقیب» و نماینده پیامبر(ص) در بیـن تیره های گوناگون می گردند، از آن پـس به فرمان حضرت رسول(ص) مسلمانان مكه به یثرب هجرت مـی نماینـد. شخص رسـول خـدا(ص) نیز پـس از پیـش مرگ شدن حضرت علـی(ع) در «لیله المبیت»، در یكـم ربیع الاول، همـراه بـا ابـوبكـر و یك راهنما، مخفیانه به یثـرب (مـدینه النبـی«ص») مهاجرت می كند تا بدین سان پلیدتریـن توطئه مشركان در قتل شراكتی آن حضرت نافرجام ماند. در آستانه تشكیل حكـومت اسلامی در یثرب، پیامبر(ص) مسجدی در «قبا» و نیز مسجـدالنبـی(ص) ـ پایگاه مركزی اسلام ـ را در «مـدینه» بنا مـی كننـد. «اذان» شعار اجتماع مسلمانان می شود. پیمان اخـوت (برادری) در میان انصار یثربی و مكیان مهاجر و نیز پیمان دفاعی مشترك با یهودیان منعقـد مـی شـود. حضرت علـی(ع) نیز به اخوت پیامبر(ص) درمیآیند. در كنار ایـن همه، جاه طلبانی همچـون عبدالله بـن ابی كه از ایـن پـس كارشكنی هایی هـم خـواهند داشت، منافقانه به اسلام اعتراف می كنند.
«عایشه»، دختر ابـوبكر، به ازدواج رسـول خدا(ص) درمـیآید. مسلمانان از پایگاه خود در مدینه، سه «سریه» و مانور نظامی پیاپی برگزار می كنند. غزوه «ابـواء» با حضـور شخص پیامبـر(ص) به انعقاد پیمان با خانـدان «ضمره» مـی انجامـد تا در مجمـوع، آغازی مقتـدرانه و صلح جـویانه در روند حركات نظامـی مسلمانان ثبت شـود.
54 ع.ف (2 هـ) تهدید حیات تجاری قریـش و پی گیری كاروان ایشان از سـوی مسلمانان، ابتـدا دو غزوه «بـواط» و «ذات العشیره» را مـیآفرینـد و سپـس در سپیده دمان هفدهم رمضان به جنگ بزرگ «بدر» پیوند می خورد. در ایـن نبرد نابرابر، مسلمانان به پیروزی چشمگیری بر ابـوسفیان و سپاه مكـی اش دست مـی یابنـد. برای آزادی اسرای مشرك، رسول خدا(ص) به جز وجه نقد، سـوادآمـوزی هر اسیر به ده تـن مسلمان را نیز تعییـن می كننـد. كعبه به جای بیت المقـدس، قبله مسلمانان می شـود. تحرك نظامـی ـ سیاسی مسلمانان با انجام غزواتی چون بدر الاولی، سویق، كدر و چند سریه، هـم چنان ادامه می یابد. یهود «بنی قینقاع» پـس از پیمان كشی به خروج مهم خود از یثرب تـن در می دهند. «رقیه»(ع)، دختر رسـول خدا(ص) وفات مـی یابد و حضرت فاطمه(ع)، دیگر دختـر ایشـان و بـانـوی بزرگ اسلام، همسـر حضـرت علـی(ع) مـی شـونـد.
55 ع.ف (3 هـ) «ام كلثـوم»(ع) دختر پیامبر(ص) همسر عثمان می شـود و «حفصه» و «زینت»، دختـران «عمـر» و «خزیمه»، به نكاح رسـول(ص) درمـیآینـد. نخستیـن نواده پیامبر(ص)، حضرت حسـن(ع) از مادرش فاطمه(ع)، زاده می شود. بالغ بر ده غزوه و سریه رخ می دهـد كه قتل برخـی از معارضان اسلام را همـوار مـی سازد. در جنگ بزرگ «احد»، تهاجـم سنگیـن مشركان مكه پـس از ناكامـی اولیه، به دنبال شبیخـونی به عقبه سپاه اسلام، به نفع مكیان تمام می شـود و با آشفتگی مسلمانان، تنها علی(ع) و زنی «نسیبه» نام و معدودی دیگر بر حراست از رسـول خدا(ص) پایداری می كنند. پـس از فروكـش كردن جنگ، با وجود داغ كشتگانی چون «حمزه»، عموی پیامبر(ص) و سردار اسلام، مسلمانان با اجرای نمایشـی نظامی در «حمراء الاسد»، مكیان در حال بازگشت را می هراسانند و نیز به حاكمیت اسلام در یثرب بقا مـی بخشنـد. كشتار فجیع دو گروه تبلیغی در «بئر مئونه» و «رجیع»، مـدینه الـرسـول(ص) را غمبـار مـی سـازد.
56 ع.ف (4 هـ) یهود «بنی نضیر» در پـی تـوطئه قتل رسـول خدا(ص) به رویارویی با مسلمـانـان و سپـس به خـروج از یثـرب تـن مـی سپـارنـد.
غزوه «ذات الـرقـاع» كه در نجـد درمـی گیـرد، پـس از گـریز خصـم، به بـازگشت پیروزمندانه سپاه اسلام می انجامد. در آن غزوه، نماز «خـوف» برپا مـی شـود. غزوه «بـدر الـوعد» با نیامدن سپاه مكه و تخلف از وعیدی كه ابـوسفیان در پایان جنگ احـد نمـوده بـود اقتـدار مسلمـانـان را آشكـارتـر مـی سـازد.
دومین نـواده رسول خدا(ص)، حسیـن بـن علـی(ع) ولادت مـی یابـد. رسـول خدا با «ام سلمه» ازدواج می كنند.
57 ع.ف (5 هـ) غزوه ای در «دومه الجندل»، در نزدیكـی دمشق بـی وقـوع جنگ در واع می شـود. در دفع تهاجـم سپاه ده هزار نفری «احزاب» مشرك، به پیشنهاد «سلمان» یثرب با حفر خنـدق محصـور مـی گردد. تلاش در نفـوذ به یثـرب با ضربت حضرت علـی(ع) نافرجام می ماند. «نعیـم» با طرح خدعه، میانه احزاب و یهود «بنی قریظه» را بر میآشوبد.
سرانجام، با امداد خداوندی سرما و تـوفانـی شدید مهاجمان را وامـی دارد تا شبانه دست از حصر بشـویند. پـس از آن، با عزم رسـول الله(ص) در دفع یهودیان پیمان شكـن بنـی قریظه و با داوری «سعد بـن معاذ» اوسـی چند صـد مرد یهودی كشته مـی شـوند.
«بنـی المصطلق» كه قصـد حصر مـدینه را داشتند، در غزوه «مریسیع» سخت سركـوب مـی گردنـد. در ایـن میان، ازدواج پیامبـر(ص) با «جـویریه» از بنـی المصطلق سبب می شود تا مسلمانان نیز سهم خـود را با آزادسازی اسرای ایشان ببخشاید. «زینب»، دختـر «جحـش»، نیز به نكـاح رسـول(ص) درمـیآیـد.
58 ع.ف (6 هـ) در ادامه دفع تـوطئه ها، قـریب پانزده اعزام نظامـی دیگر به وقـوع می پیـوندد كه گاه بی جنگ به انجام می رسد و گاه همراه با پیكاری خـونیـن. سرفرازی مسلمانان در عموم ایـن مانورها زمینه ساز می شـود تا ایشان آهنگ مكه و حج نمایند.
اما مكیان ممانعت می نمایند و «عثمان»، فرستاده پیامبر(ص) را بازداشت مـی كننـد از ایـن رو مسلمانان در بیعت «رضوان»، با رسول كریـم(ص) همداستان می شوند، اما سـرانجام با وقـوع صلح «حـدیبیه» و تـوافق بـر تـوقف ده ساله جنگ، قصـد عمـره می نمایند و به انجام حج در سال پسیـن دل مـی سپارنـد. در مجالـی كه از ایـن سازش فراهـم مـیآید، پیامبر(ص) از مـدینه با ارسال سفیر، پادشاهان ایران، روم، حبشه، یمـن، مصـر و... را به اسلام فـرا مـی خـوانـد. پیامبـر(ص) با «ام حبیبه» دختـر ابـوسفیان، ازدواج می كنند و «ماریه» از سوی حاكـم مصر به رسول(ص) هدیه می شود.
(ایـن سال آشتی آمیز را «سنه الاستیناس» خوانده اند.) 59 ع.ف (7 هـ) با برگزاری غزوه خیبر و قلعه گشایی علـی(ع)، یهود سرفرود میآورندو شادی ایـن فتح با بازگشت جعفر و دیگر مهاجـران از حبشه فزونـی مـی یابـد. پیامبـر(ص) «صفیه» را از میان اسیران به نكاح خـود درمیآورنـد. به دنبال حـركت نظامـی مسلمانان، یهودیان فـدك پیشاپیـش به عقد صلح رو میآورند. زینب، زنی از خیبر رسـول الله(ص) را به طعامـی مسمـوم بیمار می سازد، بالغ بـر ده تحرك نظامـی دیگر از سـوی نیروهای مسلمان روی می دهد.
پیامبر(ص) با «میمـونه» دختر حارث، ازدواج می كند. «زینب» دختر رسـول خدا(ص) وفات می یابد. (ایـن سال فتح و پیروزی را «سنه الاستغلاب» نامیده اند.) 60 ع.ف (8 هـ) قریب پانزده سریه و غزوه واقع می شـود. در این بیـن، غزوه «مـوته» در نبرد با سپاه عظیمی از روم به شهادت جعفر و دو سردار دیگر اسلام مـی انجامـد و سپاه به ترفند «خالـد بـن ولیـد» تازه مسلمان، به یثرب بازگردانـده مـی شـود. با فاصله چندین سریه، پیمان شكنـی قریش زمینه گشایـش مكه و وقـوع مهم تریـن فتح اسلامـی را فراهـم می سازد. تلاش های بازدارنده ابوسفیان از ایـن فتح نافرجام می ماند و او خود نیز ناگزیر به پذیرش اسلام می گردد.
خـانه كعبه از بتـان زدوده مـی شـود و مكیان پنـاهنـده به اسلام، همگـی آزاد گشته (طالق) حضرت رسـول(ص) مـی گردنـد. خالـد به انهدام بت «عزی» و دیگر مهاجر تازه یعنی «عمروعاص» به انهدام بت «سـواع» ماءمور می شـوند تا هـم باورهای جاهلانه شكست یابد و هـم نـومسلمانان كار آمد شـوند. در سریه «بنی جزیمه» خالد به كینه شخصی كشتار می كند و پیامبر(ص) كه غمین از ایـن جرم است، حضرت علی(ع) را ماءمـور دلجـویی و جبران خطا مـی كند. در غزوه بزرگ «حنیـن» مسلمانان به سركـوبـی سپاه «هوازن» و «ثقیف» كه در ابتدای ستیز پیـش تاخته بـودند، نایل می شوند و ایـن ظفر به پیروزی نهایی سپاه اسلام بر ثقیف در غزوه «طایف» پیوند می خـورد. هزاران اسیر هوازنی بخشوده می شوند و در تقسیم غنایم حنیـن، برای «تاءلیف قلوب»، جانب سران پیشیـن شرك و «طلقاء» مراعات می شـود. رسـول خدا(ص) پـس از انجام عمره در ماه ذیقعده و تعییـن جـوانـی «عتاب» نام بـر امارت مكه به یثـرب باز مـی گردد.